Zuiderend

De afgelopen strenge coronaperiode, die al met al twee maanden heeft geduurd, hebben wij gebruikt om stukje bij beetje de tuin beter op orde te brengen. In het verleden kwam daar vaak minder van omdat onze plannen altijd inhielden dat we begin of half mei voor een week of zes met de caravan eropuit trokken naar één van onze favoriete streken zoals de Cévennen, het Drautal of de Hongaarse poesta. Daar willen we nog wel eens heen, of weer rondtrekken door Oost-Europa, Denemarken, iets nieuws ondernemen met reizen naar Spanje of Italië. Plannen genoeg! We hadden ze echter al uit ons hoofd gezet door de medische sores die vanaf december weer toenamen. Maar ook in Nederland gaat het feest niet door. Vanwege de coronapandemie zijn de campings dicht. Gisteravond hoorden we van premier Rutte dat ze vanaf 1 juli weer open mogen. Dan komt er natuurlijk een vloedgolf aan kampeerders op af, in de kortste keren zal alles ’complet’ zijn. Misschien in september….
En de grenzen zijn voorlopig ook dicht.
Dan maar de tuin in om die eens mooi en fleurig te maken. Ans is daar goed in en weet wat er in de border moet komen, hoe je die mooi krijgt met kleuren en bloeiwijze en bloeitijd. Ik zorg voor het gras en doe het sjouwwerk. Samen maken we er iets moois van.

We hebben een ommuurde stadstuin met een grasveldje, tegelpaden en stukken met grijze breeksteen. Daarnaast een houten terras met aan twee zijden een border. De voortuin heeft een houten terras omgeven door dezelfde grijze breeksteen. Allemaal heel onderhoudsarm dus en dat past wel als je uitgebreide reisplannen hebt. Nu is het even anders.

Een paar jaar geleden is één van de Prunussen in de achtertuin doodgegaan. De Esdoorn met het mooie rode blad in de voortuin was bovendien aangetast door een schimmel en maakte jaar na jaar minder blad dat ook eerder viel. Vorig jaar hebben we er maar eens werk van gemaakt en zodoende zijn in oktober door een hoveniersbedrijf in de achtertuin twee nieuwe Prunussen geplant met de fraaie naam Autumnalis Rosea. In de voortuin is de Esdoorn vervangen door een Acer platanoides ’Crimson Sentry’ (Noorse Esdoorn), een langzaam groeiende zuilboom op laagstam met grote roodpaarse bladeren. Weer rood blad dus. Nu de boom vol in blad staat kunnen we niet anders zeggen dan dat de kleur prachtig is. De drie nieuwe bomen zijn het goed gaan doen.

Met de border kan Ans zich helemaal uitleven. Er staat een mooie verzameling planten en heesters in zoals Aconitum (Monnikskap), Delphinium, Sering, winterharde Geraniums, Zeeuws Knoopje en een Japanse esdoorn (Acer palmatum) met ook van dat mooie rode blad. Op het terras staat een verzameling potten met van alles dat tot wasdom moet komen. Tegen de tuinmuur Clematis, Kamperfoelie en een uitbundig groeiende en straks bloeiende witte Roos. Alleen de Stokrozen in het hoekje, die willen maar niet deugen, wat er ook geprobeerd wordt. Een beetje stok en armetierige roos. Ze krijgen nog een kans, dacht ik.

Dan hebben we sinds kort ook een heuse orchidee in de tuin. Een gast, aangevoerd door de wind en geland in de pot met Hosta’s bij de voordeur. Vermoedelijk is het een Gevlekte rietorchis of juni-orchis (Dactylorhiza praetermissa var. junialis). Ineens was hij er of beter, viel hij op en voordat de Hosta’s omhoog knalden en hem geheel zouden overvleugelen, heeft Ans hem in een eigen pot gezet. En hij doet het! Als hij nou ook nog gaat bloeien…

Zo maken we van onze tuin een plek om graag te zitten en in te werken, nu we in deze pandemische tijden beperkt worden in onze bewegingsvrijheid. En ook al worden de maatregelen binnenkort in fasen versoepeld, wij zullen daar met grote terughoudendheid aan meedoen. Die versoepeling komt ons te snel; dat virus is heel besmettelijk en kan zo beschadigend tekeer gaan. Wij behoren allebei tot de risicogroep, niet alleen vanwege de leeftijd. Voor een overlevingsstrijd op een intensive care hebben we weinig bij te zetten. Dus voorkomen is beter en de zelfverkozen thuisisolatie, met wandelingen in de buurt of langs de zee en fietstochtjes in rustige gebieden en straks voorzichtig misschien toch weer een keertje uit eten, houden we nog wel een poosje vol, zeker met een tuin die er nu zo gerieflijk bij ligt.

• 

• 

Het leven gaat door!