De vliedberg langs de Snouck Hurgronjeweg aan de noordzijde van Gapinge
Een rondje fietsen langs een paar vliedbergen bij het dorpje Gapinge op Walcheren, op de ‘gewone’ fiets en met fotoapparatuur in de fietstassen, geeft een ontmoeting met cultuurhistorische landschapselementen.
Het informatiebord bij deze vliedberg vermeldt het volgende:
In de 11e eeuw was Zeeland een schorrengebied, waar herders woonden. Er waren nog geen dijken. De herders beschermden zichzelf en hun schapen tegen vloeden door heuveltjes op te werpen. Die werden stellen genoemd en de herder ’stellenaar’. Na de aanleg van dijken die het vloedwater keerden, verloren de heuveltjes hun oorspronkelijke functie. In de 12e en 13e eeuw werden ze, om krijgskundige reden, opgehoogd tot 5 à 12 meter. Er kwamen houten, en later stenen verdedigingstorens op te staan. Vanaf die toren verdedigde men zich in oorlogstijd tegen de vijanden. Aan de voet van de vliedberg lag de nederburgh of voorhof. Dat was het eigenlijke woongedeelte waar de bewoners woonden als er geen gevaar dreigde. Een gracht die het geheel omringde, beschermde de bewoners tegen indringers. Na de Middeleeuwen werden de bouwsels op de vliedbergen afgebroken of ze raakten in verval. De vliedbergen met de omringende grond werden in gebruik genomen als weidegrond.
De vliedberg langs de Snouck Hurgronjeweg met op de achtergrond links de molen van Gapinge en rechts de punt van de toren van de dorpskerk
Vandaag de dag vormen de vliedbergen een opvallend element in het Zeeuwse landschap. Ze zijn verspreid over de hele provincie te vinden, maar op Walcheren liggen de meeste. Het zijn cultuurhistorische monumenten, een levendige herinnering aan ons verleden. Het merendeel wordt beheerd door Het Zeeuwse Landschap.
Afgevlakte vliedberg bij de zuidelijke ‘entree’ van Gapinge
Vlakgeploegde vliedberg bij de Bieweg, even ten zuidoosten van Gapinge
